Potrafisz? Pchaj się na afisz!

Jar

Gdzieś tą "anegdotkę" podpatrzyłem w naszej szkole i uznałem, że jest odpowiednia na tytuł tego tematu Razz

Miejsce to chciałbym przeznaczyć dla artystów naszej klasy, gdzie mogą oni umieszczać tutaj swoje wiersze, opowiadania, zdjęcia, rysunki, obrazy, nagrania, etc. etc.

Rozpocznę od swojego wiersza. Byleby na nim się nie skończyło Evil or Very Mad

BYŁ CZAS PIRAMID
BYŁ SERC WOLNOŚCI
A TERAZ CZAS MI
TRWAJĄC W PRZESZŁOŚCI
DOJRZEWAĆ

W PRZESZŁOŚCI ZNAŁEM
ŚWIAT DUCHÓW MIŁY
A MYŚLOM DAŁEM
LŚNIĄCE MOGIŁY
ODWIECZNE

MOGIŁY BLISKIM
ŻYCIE MI KAŻĄ
A PRZEDE WSZYSTKIM
DROGI ZŁE MARZĄ
PAMIĘTAĆ

ZŁE MARZĄ PRZEZ ŚWIAT
MNIE SIĘ MARZENIA
A ZGŁADZIĆ SIĘ CZART
MUSI DLA TCHNIENIA
KONIECZNIE

DLA TCHNIENIA TU TRWAM
JAK KAŻDY INNY
A CZY SIĘ UDA
ODEJŚĆ NIEWINNY
NIE PRZECZĄ

NIEWINNY BY BYĆ
ZNAĆ SIĘ NALEŻY
A Z BRUDÓW SIĘ ZMYĆ
TO SZCZYT TEJ WIEŻY
TAK RZECZĄ

TEJ WIEŻY SZCZYTEM
SĄ BŁĘDNE ŚCIEŻKI
A MNIE SĄ MITEM
KOLOR NIEBIESKI
MIAST SZCZYTU

NIEBIESKI TEN GMACH
MUSKA MĄ GŁOWĘ
A STOJĘ PRZY DRZWIACH
POSIĄŚĆ NIE MOGĘ
ZENITU

NIE MOGĘ POZNAĆ
BŁĘDÓW PRZESZŁOŚCI
A TYLKO DOTRWAĆ
W WŁASNEJ MIŁOŚCI
NIE MOGŁEM

MIŁOŚCI WIECZNEJ
NIEUTRZYMANIA
A PEWNIE TUTEJ
JEST SĘK WRACANIA
MEJ DUSZY

WRACANIA MAM SEN
W MYŚLI GODZINIE
A DAWNY EDEN
W SERCU POKRYWIE
SIĘ PUSZY

POKRYWIE ZŁAMIĄ
RAJU OKOWY
A JAKO ANIOŁ
W CIAŁO JEHOWY
ULOTNĘ

Jar

ŻYJĘ NICZYM CHMURA
CO PO NIEBIE HULA
I W TYM WIDZI SŁUSZNOŚĆ
KŁADĄC W WIETRZE UFNOŚĆ
CZASEM TYLKO SCHODZI
BY SIĘ W ŚWIECIE BRODZIĆ
LECZ JĄ INNOŚĆ KŁUJE
WIĘC GDY SŁOŃCE CZUJE
CEL JEJ TĘSKNY - GÓRA
GDZIE MA AZYL CHMURA

A tutaj krajobraz wewnętrzny własnej duszy, czyli zadanie domowe Razz

DO CZELUŚCI SWEJ CIĄGNIE MNIE WOŁANIE CZARCIE
DO CZELUŚCI SWEJ PORWAĆ MNIE PRAGNIE UPARCIE
I CHOĆ MOJA ŁÓDŹ PRZETRWAĆ POTRAFI I WIĘCEJ
TO SIĘ RZUCĘ BY ZOSTAĆ SZCZĘŚLIWYM TOPIELCEM
I POWOLI MNIE ŚCIĄGNIE NA DNO ŁONO MOJE
WODOROSTY GDZIE CHWYCĄ BY TRZYMAĆ DOZGONNIE
PRZEZROCZYSTE MEDUZY TAM ŚWIATEM WŁADAJĄ
I CHOĆ PARZĄ BOLEŚNIE NIECH TAKŻE ŚCISKAJĄ
NIE ZOBACZĘ TAM SŁOŃCA JEDYNIE CIEŃ JEGO
NIE ZOBACZĘ ZACHODU LECZ CIEMNOŚĆ PRZYWITAM
BO CZELUŚCI ZAZNAJĄ TYLKO MROKU ISTNEGO
TYLKO CISZA MROK BEZWOŃ W CZELUŚCIACH ROZKWITA

LECZ ULOTNIE TO JEDNAK NASTANIE MA RADOŚĆ
BO CZŁOWIEK DO POWIETRZA PRAWDZIWĄ MA SŁABOŚĆ
WIĘC WIATR MÓJ UCISZONY CHWILĘ NIE ODPOCZNIE
I W PLĄSY NIE POGONI PONOWNIE MNIE SKOCZNIE

Vermidu

Podziwiam Twoje wiersze i gratuluję takiego daru pisania poezji.

Krajobraz wewętrzny jest przepiękny.
Byłam ciekawa, czy opublikujesz go na forum Smile

.

Jar

No jednak się okazało, że opublikowałem Wink

tylko widzę, że ten temat coś mało popularny Razz

Vermidu

Może po części dlatego, że w naszej klasie mało kto pisze? Zresztą nie wiem, czy ktoś w dziedzinie poezji rywalizowałby z Tobą.

Jar

=="

Przecież nie tylko chodzi o poezję! Rysunek, muzyka, wszystko może być, co możemy nazwać sztuką.

Vermidu

Hm... W takim razie może pobawię się fotografią.

[link widoczny dla zalogowanych]

Amari

Świetnie piszesz, Sławciu Wink

I ekstra psychizacja krajobrazu Very Happy

Krajobraz Twojej duszy mnie powala Very Happy

To ja też się pochwalę! Mój ostatni skończony obrazek...

Magiczny Nocnik

super rysunek

Jar

Wg mnie to grafika komputerowa, mam rację? Razz

CO UKAZUJE TA CHMURA?

ZAWSZE WIDZĘ W CHMURACH DZIWY
DLA INNYCH TO SMOKI KACZKI
KONIE WILKI CZY JELENIE
TERAZ JEDNAK PRZED OCZYMA
MAM JAKĄŚ PIĘKNĄ KRAINĘ
GDZIE ZAMIESZKAĆ BYM CHCIAŁ CHYBA

POLEŻMY TU JESZCZE CHWILĘ
POŚRÓD TYCH KWIECI ORAZ TRAW
A WSZYSTKO ZARAZ OPOWIEM

A TY NIE WIDZISZ NAD SOBĄ
LEŚNY WZGÓRZ CZY ŁĄK ZIELONYCH
WYZŁACANYCH POSREBRZANYCH
NIZIN ZBOŻEM MALOWANYCH
A WSZYSTKO OBJĘTE JAKBY
JEST WSTĘGĄ MIEDZĄ ZIELONĄ

A NIE DOŚĆ ŻE JEST TAM PIĘKNIE
TO ŻYJĄ TEŻ DOBRZY LUDZIE
PODNOSZĄ KRUSZYNĘ CHLEBA
NAWET PRZEZ USZANOWANIE
TYLKO PATRZ NA TE UKŁONY
JAKBY SŁOWA "POCHWALONY"

- - TĘSKNO MI TAM PANIE...

Jar

Poniżej wstawiam epitafium mojego dziadka, jakie napisałem zaraz po Jego śmierci:

PRZYJĄĆ DO SIEBIE SMUTEK MAM
ŻE TYŚ ZASNĄŁ NA WIEKI WSZE
PRZEZ CO CAŁY CZAS W SMUTKU TRWAM
PUSTKA W DOMU I SAMYM MNIE

CIĄGLE JEDNAK SŁYSZĘ TWÓJ GŁOS
TWOICH KROKÓW DŹWIĘK SŁYSZĘ STOS

NIEPEWNE KRĄŻĄ MYŚLI
CHCĘ BY SIĘ POGRZEB PRZYŚNIŁ
LECZ STRACH PRZED TYM SIĘ ZIŚCIŁ
LECZ W KOŃCU NADSZEDŁ TEN DZIEŃ
DZIEŃ PO OCZEKIWANIACH
GDYŚ OGARNĄŁ MYŚL I SEN

DZIEŃ TEN ROZPOCZĄŁ SIĘ NA KOŚCIELNYCH KAZANIACH
PODCZAS MSZY BYŁY MOJE ZE ŁZAMI ZMAGANIA
GDY KSIĘDZA BYŁY O MOJEJ STRACIE GADANIA

I MYŚLI TAKŻE KRĄŻYŁY
CO MAM CI DAĆ DO MOGIŁY

DO TWOJEGO ŁÓŻECZKA NOWEGO CI WRZUCĘ
LASKĘ JAKO PODPORĘ
TYLKO TAK CI WYSIŁKI W TEJ DRODZE UKRÓCĘ
TYLKO TAK CI UKAZAĆ MOGĘ SWĄ POKORĘ

W SWOIM NOWYM ŁÓŻECZKU SPAĆ BĘDZIESZ UBRANY
W ULUBIONY GARNITUR
BY GODNIE BYŁ PRZEZ CIEBIE BÓG OJCIEC POZNANY
BYŚ GODNIE KROCZYŁ ŚCIEŻKĄ SIĘGAJĄCĄ SZCZYTU

PIĘKNY PÓŹNIEJ POGRZEB ODPRAWIONY
ŁZAMI ZALANA ZIEMIA CMENTARNA
KTÓRĄ ZDOBI TERAZ GRÓB OZDOBIONY
ZNICZA PŁOMIENIEM DROBINĄ KWIATKA
TO STOI GRÓB MOJEGO DZIADKA

NIE MUSIAŁEM NA TWYCH OCZACH MONET UKŁADAĆ
OCZY TWOJE SĄ ZŁOTE
A WIĘC STYKS PRZEPŁYNIESZ NIE MUSZĄC OPŁACAĆ
A WIĘC PÓL ELIZEJSKICH NIE ODGRODZĄ PŁOTEM

WIELU TWOJE ZLOTO WIDZIAŁO
ZA KTÓRYM WIELU PŁAKAŁO
KSIĄDZ NA MSZY I POGRZEBIE
DESZCZ PADAŁ NA ZIEMIĘ
GDY CHOWAŁO
SIĘ CIEBIE

CAŁYM NAJWYŻSZY PANIE WSZECHŚWIATEM RZĄDZĄCY
NIE MUSIMY ŚWIADECTWA JEGO ŻYCIA DAWAĆ
TYCH WIDZI WSZECHOBECNY CO CHCĄ PRZED NIM PADAĆ
A MAŁO ZNAJDZIESZ W GRONIE WIERNYCH TAK WIERZĄCYCH
TAK JAK ON W DUSZY CZYSTYCH
JAK ON PRZEPIĘKNY KWIATEK
JAK ON Z ŁODYGI WYSZŁY
JAK ON W CNOTY DOSTATEK
JAK ON DIAMENT PIĘKNY
JAK ON W MIŁOŚĆ MAJĘTNY
JAK ON DLA NAS ROZWIANY
JAK ON MI NIĆ ADRIANY

Jar

WTÓRUJ ŻAGLU W PODRÓŻY
NIECHAJ NAS WIATR PCHA
I NIECH CZAS CIĘ NIE NUŻY
DZIĘKI NAM ŁÓDŹ GNA
I CHOĆ LĄD JEST DALEKI
A W DALI NASZ DOM
NIE SPOCZNIEMY NIM WIEKI
NIE STAWIĄ NAM TRON
WIĘC W TAJEMNIC GODZINIE
GDY WOLNOŚCI CHCĄ
NIECHAJ ŻADNA NIE ZGINIE
NIECH W ŚWIECIE SIĘ PNĄ
ALE TYLKO W TYM CZASIE
WYPROWADŹ TRZODĘ
BĘDZIESZ MIEĆ W INNYM RAZIE
MIAST TUSZU WODĘ

Jar

PISKLĘTA UCZĘ ŻE ŚWIAT TO NIE GAJ
ŻE DŁUGI I SZEROKI JEST NASZ KRAJ
A W DALI SZCZĘŚCIE WOLNOŚĆ ICH CZEKA
CO TEŻ CZUJĘ GDY MÓJ PTAK UCIEKA
GDY DO SKARPY PODCHODZI NIEPEWNIE
LECZ GDY SKOCZY SKRZYDŁAMI RAZ TRZEPNIE
WIDAĆ PO CO KAŻDY PTAK
PO CO NA TEN SCHODZI ŚWIAT
OD RAZU PIĘKNIE LATAĆ JUŻ UMIE
I TYLKO PODZIWIAĆ LOT TO LUBIĘ
LECZ W KOŃCU ON MI ZNIKA SPRZED OCZU
TOPIONYM PRZEZ KROPLE ŁEZ W PRZESTWORZU
I DŁUGO ZA NIM PATRZĘ PRZEZ MÓJ GAJ
GDZIE DŁUGI I SZEROKI JEST NASZ KRAJ

Jar

KIEDY DOROSNĘ STANĘ NA CZELE
NIE MEGO PAŃSTWA LECZ MYCH RODAKÓW
I WTEDY POKÓJ PRZYWIEJĘ
I WOLNOŚĆ W SERCA MYCH PTAKÓW

SZCZERZE WYSŁUCHAM ICH O ŁAD PIANIE
POZNAM BASTYLII SYMBOL NISZCZENIA
ZASPOKOJONA ZOSTANIE
PTAKÓW WOLNOŚCI POTRZEBA

WTEM SWYM RODAKOM RZEKNĘ: „OJCZYZNO!
SIĘGNIE PO URAL NIECH NASZA RĘKA
I NIE STRASZNE MI WATERLOO
SZCZYT ZDOBYWCÓW SWYCH PAMIĘTA”

Jar

Mimo, że mój najkrótszy wiersz, najwięcej nad nim siedziałem - tyle mam pokreślonych kartek z wersami tej liryki różnymi kolorami długopisów. Mam nadzieję więc, że ktoś odkryje jego drugie dno Smile

Dla pomocy dodam motto, które powinno być dobrą wskazówką:

Każdy kij ma dwa końce

A poniżej wiersz, żeby nie było Razz

GŁUPAWI LUDZIE PEWNI SĄ TEGO
ŻE NIE MOŻNA WIDZIEĆ SUBTELNEGO
PRZECIEŻ WIDZĘ ŻE MUR SIĘ PNIE
JAKI TO STAWIA ON WSZĘDŹ WOKÓŁ MNIE